Rodzaj pszenica (Triticum) należy do rodziny traw (Gramineae). Obejmuje wiele gatunków różniących się cechami morfologicznymi i genetycznymi. Można wyróżnić w sumie około dwudziestu odmian tej rośliny. Pszenice dzielimy na dwie grupy:
|
Gatunki wymłacające się:
|
Gatunki nie wymłacające się o łamliwej osadce kłosowej:
|
|
Pszenica twarda (Triticum durum)
|
Pszenica samopsza (Triticum monococcum)
|
|
Pszenica angielska-pękata (Triticum turgidum)
|
Pszenica płaskurka (Triticum dicoccum)
|
|
Pszenica perska (Triticum persicum)
|
Pszenica orkisz (Triticum pelta)
|
|
Pszenica polska (Triticum polonicum)
|
|
|
Pszenica zwyczajna (Triticum aestivum)
|
|
|
Pszenica zbita (Triticum compaktum)
|
|
Z wymienionych gatunków jedynie dwa mają poważne znaczenie w uprawie: pszenica zwyczajna i pszenica twarda ceniona za wysoka wartość technologiczną ziarna. Pszenica twarda (odmiany tej pszenicy są zazwyczaj jare) ma dużą zawartość glutenu i jest szczególne przydatne do wyrobu makaronów. Formy ozime pszenicy zwyczajnej różnią się między sobą właściwościami fizjologicznymi, co przejawia się w różnej reakcji na czynniki klimatyczne.
Właściwości te służą za podstawę podziału odmian pszenicy ozimej na grupy:
- Proles hygrofilum- zachodnioeuropejskie o długim okresie wegetacji i o małej odporności na wymarzanie.
- Proles silvaticum- środkowoeuropejskie (leśne)- charakterystyczna dla Europy Środkowej, odporna na wymarzanie i susze.
- Proles hugaricum- stepowe. Charakterystyczne dla klimatu stepowego i południowo-wschodniej Europy. Mąka z tej pszenicy ma wysokie wartości technologiczne.
|
Wiadomości ogólne 